Na zimowy wypoczynek najchętniej wybieramy się w góry. Miejscowości turystyczne w innych częściach kraju zamierają po to, by te na południu przeżyły oblężenie i nawał turystów. Tak dzieje się każdego sezonu. A może warto zmienić kierunek wyjazdów? Mało kto zagląda nad Morze Bałtyckie o tej porze roku. A szkoda. Tajemnicze i odludne, acz dla wszystkich łatwo dostępne. Rozciąga się na północy kraju. Jego linia brzegowa w Polsce ma blisko 500 km długości. Najpopularniejsze latem, najpiękniejsze zimą. Urokliwe plaże i klify Bałtyku kuszą.

Wyjeżdżając nad morze zimą, nie spotkamy tam rzeszy turystów przepychających się łokciami na deptakach, czynnych budek z goframi, kiosków z pamiątkami, pękających w szwach pubów oraz parkingów... i innych „letnich atrakcji”. Po co więc jechać – zapytają niektórzy. Kto był, ten wie.

Zimą nad morzem jest bardzo spokojnie. Czas płynie tam jakoś inaczej, jakby nieco wolniej. Można w pełni wypocząć i zrelaksować się. Słychać tylko szum morza i raz po raz przekrzykujące się mewy. Spacer pustym brzegiem jest idealną scenerią do spędzenia na przykład kilku romantycznych dni.

Westerplatte zwyczajowo kojarzone jest z pomnikiem i szkolnymi wycieczkami w okolice Trójmiasta. Ale to jednak coś więcej. To przede wszystkim historyczne miejsce związane z bohaterską obroną Polaków przed niemieckimi napastnikami.


Półwysep Westerplatte leży w północnej części kraju, na Pobrzeżu Gdańskim, przy ujściu Martwej Wisły do Zatoki Gdańskiej. Od XV wieku aż do drugiej połowy XIX wieku Westerplatte było wyspą. Z upływem czasu jednak wyspa połączyła się z lądem i utworzyła mały półwysep, na którym od 1 do 7 września 1939 trwały walki o zdobycie Wojskowej Składnicy Tranzytowej. 182 – osobową polską załogą dowodził major Henryk Sucharski.

„O godz. 4.⁴⁵ dnia 1 września pancernik "Schleswig-Holstein" rozpoczął bombardowanie Westerplatte. Bombardowanie trwa". Ta krótka, acz tragiczna wiadomość wysłana przez majora Sucharskiego do dowództwa Marynarki Wojennej w Gdyni była znakiem rozpoczęcia się II wojny światowej.„…a lato było piękne tego roku…”

Będąc na Pomorzu, w okolicach Jastrzębiej Góry, a więc w województwie pomorskim nie sposób ominąć Jeziora Żarnowieckiego. Samo w sobie może nie wszystkich zachwycać, ale już największa w Polsce wodna elektrownia szczytowo - pompowa robi wrażenie nawet na największych sceptykach. Niezapomniany widok na ten potężny obiekt rozpościera się ze specjalnie wybudowanej 44 metrowej wieży widokowej Kaszubskie Oko w Gniewnie. Można na nią wjechać windą lub wejść, pokonując 212 schodów. Wysokość punktu widokowego, to 150 m n.p.m., pięknymi widokami wynagradzające wspinaczkę. Szczególnie zachwycają ogromne wiatraki elektrowni wiatrowych. Jest ich aż 18! Co jeszcze?

Wzgórza morenowe otaczające Jezioro Żarnowieckie, zbiornik elektrowni oraz pobliskie pozostałości po zabudowaniach niedoszłej elektrowni atomowej (także pierwszej w kraju). Przy dobrej pogodzie dostrzec można nawet Bałtyk! Niezależnie od panujących na dole warunków pogodowych, zawsze przygotujmy się na silny wiatr na szczycie wieży.

Piękny klif, czyste morskie powietrze, plaża, słońce… Mimo że jeszcze w Polsce śnieg, pomarzyć już można o wakacjach. Wartym odwiedzenia miejscem jest Jastrzębia Góra – najbardziej wysunięta na północ miejscowość naszego kraju. Urok tego miejsca przyciąga co roku tysiące turystów z kraju i zagranicy.

Świetnie rozwinięta baza noclegowa i gastronomiczna Jastrzębiej Góry oferują zróżnicowany poziom. Odnajdą się tam zarówno ci, którzy poszukują ekskluzywnych, a zarazem drogich atrakcji oraz ci, dla których standard nie stanowi o jakości wypoczynku. Smażalnie ryb, restauracje, kluby, puby, dyskoteki… wszystko to czeka na turystów, czynne prawie przez całą dobę. Nie ma czasu na nudę, nawet w razie niepogody!

Kierunek – Polska północna, region pomorski, na południe od pasa wybrzeża Bałtyku w rejonie Jastrzębiej Góry. Od Kartuz i Kościerzyny, aż po dolinę Wisły. Bajeczne widoki – jeziora, rzeki, malownicze strumienie, lasy, kwieciste łąki, pola, wzgórza i doliny… Oto bogactwo Pojezierza Kaszubskiego. Drugiego takiego miejsca nie ma w całej Polsce. Ze względu na dużą jeziorność region został nazwany pojezierzem. Patrząc jednak na niego, poznając go, ciężko go jednoznacznie sklasyfikować, opisać wyraźnymi ramami tyczącymi się ukształtowania terenu. Ryzykowne byłoby podjęcie się tego działania, ponieważ Kaszuby są synonimem zbyt dużej różnorodności.

Kaszuby pod każdym względem cechuje ogromna odrębność w porównaniu do całej Polski. Wiąże się to z przeszłością tego obszaru. Ukształtowany na bazie form polodowcowych, z wpływami Słowian i Germanów, pomorskich książąt, piastowskich królów, Krzyżaków, Prusaków, Ukraińców… wykształcił swoje zwyczaje. Niektórzy mawiają, że Kaszuby, to jakby państwo w państwie. Czy mają rację?